9 września 2006 roku był dla nas dniem szczególnym i niezwykłym, takim, jaki może się zdarzyć raz na 60 lat!  Uroczyście obchodziliśmy, bowiem 60-lecie istnienia naszego Cechu. Tak, więc pozostawiliśmy za sobą dziesiątki lat historii Cechu gryfińskiego, a przed nami stoi zadanie tworzenia nowej. Sobotnie uroczyste spotkanie miało na celu uczczenie tych wspólnie przeżytych lat, wspomnienie tego, co razem przeszliśmy dążąc do rozwoju rzemiosła i organizacji rzemieślniczej. Dziś możemy z dumą stwierdzić, że to, co zapoczątkowali nasi poprzednicy przetrwało do dnia dzisiejszego i jest pieczołowicie pielęgnowane.
  

    Rzemiosło gryfińskie swoje początki miało już w roku 1271, kiedy to 
1 września marca Książe Barnim I nadał rzemieślnikom prawo zrzeszania się 
w Cechach. Na podstawie tego średniowiecznego dokumentu rzemieślnicy mieli prawo wykonywania swojego zawodu, budowania domów i warsztatów oraz zasiadania w radzie miejskiej. Powstałym wówczas Cechom dokument ten dawał wyłączne prawo nauczania rzemiosła, wyzwalania czeladników i nadawania godności mistrzów. Ustalał i utrwalał swą moc zorganizowany rzemieślniczy stan. Niestety różne koleje losu na przestrzeni kilku wieków sprawiły, że Cech jako organizacja na ziemi gryfińskiej przestał istnieć. Tak mijały kolejne lata. W roku 1945 – tuż za przesuwającą się linią frontu – podążały na zachód transporty osadników, nowych mieszkańców Pomorza Zachodniego. Była wśród tego napływowego społeczeństwa liczna rzesza rzemieślników, z których wielu osiedliło się w Gryfinie i w okolicach. Nieomal natychmiast rozpoczęli oni swoją działalność, zapoczątkowując tym samym istnienie polskiego rzemiosła na ziemiach odzyskanych. Należy tu wymienić kilku pionierów gryfińskiego rzemiosła: piekarzy - Walentego Żaka i Franciszka Mataja, rzeźników -  Stanisława Łopatka i Walentego Karasińskiego, ślusarza – Stanisława Przybielskiego, rymarza – Romana Matysiaka, murarza – Władysława Ciemniewskiego, fryzjera – Edwarda Dębowskiego oraz krawca – Michała Bigusa. W regionie Gryfina najwcześniej zaczęły bowiem pracować rzemieślnicze piekarnie, masarnie, zakłady ślusarskie, murarskie i dekarskie, czyli takie, które były dla społeczeństwa – w tym pierwszym, trudnym okresie – najbardziej potrzebne. Powstawała również skromna jeszcze wówczas sieć handlowa i punkty żywienia zbiorowego, otwierano także zakłady fryzjerskie, szewskie i krawieckie. Rozwijająca się działalność pierwszych rzemieślników – oraz napływ kolejnych osadników zajmujących się rzemiosłem - stworzyła fundamenty do zorganizowania własnej, sprawnej organizacji. I tak 8-go września 1946 roku w budynku Starostwa Powiatowego w Gryfinie zebrało się 79 rzemieślników, którzy powołali do życia ówczesny Cech Rzemiosł Różnych w Gryfinie.

    Tak rozpoczęła się w regionie gryfińskim najnowsza historia polskiego rzemiosła i organizacji rzemieślniczej. Cech swoją siedzibę miał na ul. Tadeusza Kościuszki, a zasięgiem obejmował cały ówczesny powiat. Powołano 4-osobowy Zarząd, a pierwszym Starszym Cechu został wybrany Pan Stanisław Łopatka.
Potrzeba rzemieślniczej działalności była wówczas oczywista, pamiętać należy, że nie działały jeszcze właściwie żadne państwowe czy uspołecznione fabryki o seryjnej produkcji. To też tworząca się władza na Pomorzu Zachodnim, również
i w Gryfinie odnosiła się do rzemiosła wszystkich branż życzliwie, pomagała w zaopatrzeniu w surowce i środki produkcji, którymi dysponowała, nie przeszkadzała w ich zdobywaniu przez samych rzemieślników. Było to zresztą zgodne z założeniami ówczesnych władz centralnych aby Ziemie Zachodnie i Północne zasiedlić polską ludnością, wypełnić polską kulturą i zagospodarować polskim przemysłem, którego pierwszymi przedstawicielami byli właśnie rzemieślnicy.
Na przestrzeni lat rzemieślnicy gryfińscy uczestniczyli w życiu społecznym regionu, włączając się we wszystkie akcje na rzecz Ojczyzny. Były to między innymi akcje na rzecz odbudowy stolicy, budowy tzw. Szkół Tysiąclecia, funduszy ochrony zdrowia, czy też odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie. Niezwykle istotne było wspieranie instytucji wyższej użyteczności publicznej, takich jak: Polski Czerwony Krzyż, Polski Komitet Pomocy Społecznej, Towarzystwo Przyjaciół Dzieci. 
 Najtrudniejsze czasy dla rzemiosła w powojennej historii naszego kraju i regionu to lata 1949 do 1956. Wtedy to zgodnie z nową hegemonistyczną polityką władz, społeczeństwo miało być nie tylko polskie, ale przede wszystkim socjalistyczne. W gospodarce narodowej lansowany był kierunek na uspołecznienie prywatnych zakładów pracy. Rzemieślnik samoistny traktowany był jako element burżuazyjny i obcy klasowo. Polityka fiskalna państwa w odniesieniu do rzemiosła cechowego stawała się coraz ostrzejsza. 
Po roku 1956 nastąpiły w Polsce pewne pozytywne zmiany. W II kwartale tego roku pod naporem rosnącego niezadowolenia społeczeństwa oraz podejmowanej również przez rzemiosło krytyki poczynań władzy, Sejm PRL uchwalił nową ustawę o rzemiośle. Jednak zarówno ta ustawa jak i następne podejmowane w stosunku do rzemiosła w zasadzie ograniczały jego swobodny rozwój, a jedynie wyznaczały miejsce rzemiosła w socjalistycznej gospodarce PRL.

    Dla każdej organizacji ważna jest symbolika i możliwość identyfikacji z symbolami. W 1968 r. ze składek rzemieślników został ufundowany sztandar, były to „dziwne” czasy ponieważ w dokumentach archiwalnych jest zapis, że sztandar został zakupiony z okazji V Zjazdu KC PZPR. W 1982 r. ówczesny Zarząd podjął decyzję o zamówieniu insygniów władzy cechowej, które służą naszej Starszyźnie Cechowej do dnia dzisiejszego.
W 1967 roku gryfińscy rzemieślnicy w czynie społecznym i z własnych środków wybudowali Dom Rzemiosła, który do chwili obecnej jest siedzibą naszego Cechu.  Pomimo wielu zasadniczych trudności rzemiosło gryfińskie rozwijało się, a Cech Rzemiosł Różnych w Gryfinie skupiał w swoich szeregach kilkaset zakładów rzemieślniczych. Dla przykładu w 1989 roku zrzeszonych w gryfińskim Cechu było około 650 zakładów rzemieślniczych.
Przemiany społeczno - ekonomiczno jakie zaszły w 1989 roku, nie w pełni sprzyjały jednak polskiemu rzemiosłu, nie wszystkie rozwiązania prawne były, z punktu widzenia małych i średnich firm  racjonalne.
W wielu przypadkach zatracona została naturalna więź pomiędzy rzemieślnikiem a jego rodzimym Cechem.. Zjawisko to ujawniło się z całą swoją ostrością po 1989 roku, gdy w wyniku zniesienia obligatoryjności zdecydowana większość rzemieślników wystąpiła z organizacji cechowych, problemy te nie ominęły również naszego Cechu.
Dlatego też, aby sprostać wyzwaniom zmieniającej się rzeczywistości z inicjatywy Zarządu  1999 roku przeprowadzono reorganizację biura. Zmiany te spowodowały ponowne ożywienie działalności Cechu, dodatkowo oprócz statutowej działalności powstało Biuro Rachunkowe obsługujące najpierw naszych rzemieślników, a z czasem także firmy niezrzeszone. .
W roku 2000 Cech zmienił dotychczasową nazwę na Cech Rzemiosł Różnych i Przedsiębiorców, dokonując zmian w statucie, co otworzyło drzwi placówki dla wszystkich prowadzących działalność gospodarczą od tego czasu zrzeszamy rzemieślników, handlowców i innych przedsiębiorców integrując w ten sposób środowisko wokół wspólnych przedsięwzięć.
8 stycznia 2004 roku przy Cechu otworzyliśmy Centrum Kształcenia Ustawicznego i Praktycznego zajmujące się szkoleniami, zarówno przedsiębiorców, pracowników Firm i instytucji jak również osób bezrobotnych. W tym roku na jego potrzeby urządziliśmy pracownie komputerowa. Z usług Centrum korzysta rocznie około 350 osób. 
Zakończenie roku 2005 dla organizacji było bardzo udane. 29 grudnia uzyskaliśmy Certyfikat ISO 9001:2000 w zakresie usług informacyjnych i szkoleniowych. Natomiast w lutym 2006 roku Cech uzyskał po raz drugi akredytację Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości jako organizacja spełniająca wymogi Krajowego Systemu Usług., co pozwala nam na prowadzenie bezpłatnego Punktu Konsultacyjnego dla MSP.
Wspominając historię Cechu nie można zapomnieć o szkoleniu młodocianych, które nasza organizacja  realizuje od  początku swojej działalności. Co roku ponad 100 osób uzyskuje tytuł czeladnika szkoląc się w zakładach u naszych członków.. Uzyskanie tego tytułu jest ważne dla młodych ludzi i otwiera im drogę do zdobycia najwyższego stopnia „wtajemniczenia” zawodowego jakim jest tytuł mistrzowski.
Przyjęliśmy na siebie organizację egzaminów na czeladników i mistrzów, przeprowadzanych przez Izbę Rzemieślniczą w Szczecinie, a podkreśleniem rangi zawodu jest uroczystość pasowania zwanego dawniej wyzwalaniem..

     Od 5 lat wróciliśmy do dawnych tradycji każdego roku odbywa się z okazji dnia edukacji uroczyste pasowanie na ucznia w zawodach rzemieślniczych.
Włączamy się corocznie, do zbiórki pieniędzy w ramach Wielkiej Orkiestry  Świątecznej Pomocy i uczestniczymy w życiu społeczno-gospodarczym naszego powiatu. 
Od kilku lat organizowany jest bal karnawałowy, na którym bawią się nasi członkowie i ich przyjaciele.
 W ramach promocji rzemieślników organizowane są targi, wystawy i spotkania kooperacyjne, co umożliwia zawieranie nowych kontaktów handlowych i integrację przedsiębiorców, zarówno w kraju, jak i za granicą.
Wiele z tych przedsięwzięć nie udałoby się gdyby nie współpraca z wieloma instytucjami.
Na duże podziękowania zasługują dziś przede wszystkim ludzie, dla których priorytetem było dobro Cechu, a są to nasi byli członkowie i pracownicy biura. Rozpoczęte przez nich dzieło jest nadal kontynuowane, czego dowodem jest jubileuszowa uroczystość.

 

 

 

 
    Część oficjalna obchodów jubileuszu Cechu miała miejsce 9-go września 2006 roku i rozpoczęła się uroczystą mszą świętą w kościele p.w. Narodzenia NMP w Gryfinie, którą celebrował ksiądz dziekan Bronisław Kozłowski. Podczas mszy poświęcony został nowy Sztandar Cechu. Była to bardzo doniosła i ważna chwila.

 

 

 

 

Wszyscy obecni mieli okazję wysłuchać pieśni kościelnych w wykonaniu chóru „Sorridere”.  Po wyjściu z kościoła nastąpił przemarsz uczestników uroczystości do Gimnazjum im. Olimpijczyków Polskich. Przemarsz prowadziły delegacje z Pocztami Sztandarowymi, a tuż za nimi podążały Starszyzny i inni zacni goście.

 

 

    Oficjalna ceremonia obchodów odbyła się za auli gimnazjalnej. Była wspominana historia, były podziękowania składane Honorowemu Starszemu Cechu Michałowi Bigusowi, były gratulacje i słowa uznania, ale były też odznaczenia. I w tym momencie warto wymienić wszystkich odznaczonych:

 

 

 

 

    Po dokonaniu dekoracji zasłużonych osób głos zabrali goście zaproszeni. Ostatnie chwile na auli umilił wszystkim występ chóru „Res Musica” pod dyrekcją Pana Grzegorza Handle. Po zakończeniu uroczystej akademii wszyscy jej uczestnicy udali się na pięknie przygotowany bankiet. 

 

 

    Jubileusz Cechu nie trwał jeden dzień. W niedzielę 10-go września dalsza część obchodów miała swoje miejsce na Placu Barnim w Gryfinie gdzie w ramach II Międzynarodowych Targów Rzemieślniczych prezentowali swoje firmy przedsiębiorcy z Polski i Niemiec. Nasz Cech również miał swoje stoisko i skutecznie reklamował swoją działalność. Tego dnia wszyscy odwiedzający centrum Gryfina mogli skorzystać z bezpłatnego zbadania poziomu cukru we krwi i zmierzenia ciśnienia i tętna. Osoby przybyłe na naszą imprezę zostały poczęstowane urodzinowym tortem cechowym, który cieszył się dużym zainteresowaniem zwłaszcza w śród najmłodszych. Wszyscy chcieli otrzymać kawałek z logiem Cechu. Cały czas można było oglądać wystawę zdjęć obrazującą Cech na przestrzeni minionych lat. W pierwszym dniu uroczystości goście mieli okazje wpisać się do księgi pamiątkowej i obejrzeć kronikę Cechu.